HOE ZAG DE MEESTER ERUIT?
Mary Saaleman
Beste lezers,
Elke maand komt er een stuk uit het boek: ‘RAMAKRISHNA AS WE SAW HIM
van Advaita Ashrama publicatieafdeling 5 Dehi Entally Road – Kolkata 700014
Vertaald en met een biografische inleiding door Swami Chetanananda
Mary Saaleman
LAKSHMI DEVI
LAKSHMI DEVI ( 1864 1926 ) was de dochter van Sri Ramakrishna’s broer Rameshwar. Spoedig na haar trouwdag werd ze weduwe en ging ze in Dakshineswar leven bij Sri Ramakrishna en Heilige Moeder. Op een later tijdstip in haar leven trekt ze vele discipelen naar zich toe en inspireerde hen met verhalen en leringen van de Meester.
” In Dakshineswar leefden we (Holy Mother and Laksmi ) in de nahabat ( een kleine muziektoren in de tempeltuin) . Wanneer de Meester de bezoekers attent wilde maken op de Moeder, maakte hij een cirkel met zijn vinger naar de top van de neus. Hij verwees naar de nahabat als een kooi en naar ons als Shuk en Sari ( twee vogels uit de Indiase folklore die bedreven praten over Krishna ’s glories). Wanneer fruit en zoete lekkernijen dat geofferd was aan de Moeder, naar de Meester werd gebracht, herinnerde hij broer Ramlal : “Vergeet niet dat er twee vogels in die kooi zijn. Geef hen enkele vruchten en erwten.”
Nieuwkomers namen de Meester’s woorden letterlijk. Zelfs Meester Mahashay ( de schrijver van de Gospel van Sri Ramakrishna) deed het zo nu en dan in het begin. Dorpsvrouwen kwamen de Moeder bezoeken , en soms kon de Meester toevallig hun gesprekken verstaan.
Eens zei hij tot de Moeder: “Deze vrouwen komen en slenteren om de ganzenvijver. Als ze mij zien, praten ze onder elkaar en ik hoor toevallig wat ze zeggen. Ze zeggen: “Deze man is goed , maar een ding is vreemd ! Hij slaapt s ‘nachts niet met zijn vrouw. “ Alsjeblieft besteedt geen enkele aandacht aan hun gepraat. Zij zijn wereldse vrouwen. Zij kunnen je leren hoe mijn mind te verdelen naar de wereld door middel van trucs en medicijnen. Alsjeblieft volg niet hun advies op. Ik heb mijzelf geheel aan God gegeven. De Moeder was beschaamd en verzekerde de Meester: Öh , nee, nee. Ik zal geen enkele aandacht aan hen bestedem. Hoe we ons wisten te redden in die kleine kamer , vraag ik me af en toe af. Het was de Meester’s goddelijke spel!
Gewoonlijk , werd het gedeeld door Heilige Moeder, een ander meisje en mij. Soms, Golaper – ma die een grote vrouiw was, of andere vrouwelijke toegewijden uit Calcutta ,verbleven met ons. Bovendien, we borgen er onze voorraad kruiden in op, kookpotten , vessels, borden en zelfs de waterkruik in die kamer. Aangezien de Meester een zwakke maag had, moesten we ook de voeding voor zijn speciale dieet daar onderbrengen.
De Mester sliep niet veel s nachts. Wanneer het nog donker was buiten bewoog hij zich rond de tempeltuin, en terwijl hij langs de nahabat kwam riep hij: Öh O Lakshmi , O Lakshmi . Sta op . En vraag je tante ook op te staan. Hoe lang wil je slapen ? Het is bijna zonsopgang. De kraaien en de koekoek beginnen bijna te zingen . ( Dat is een teken van de dageraad in tropische landen. ) Reciteer de naam van de Goddelijke Moeder.
Af en toe in de winter, wanneer de Meester me riep, terwijl Moeder onder haar doorgestikte deken lag, fluisterde ze naar mij : “Wees stil. Hij heeft geen slaap nodig . Het is niet de juiste tijd om op te staan, en de vogels zingen nog niet. Geef geen antwoord. Maar wanneer de Meester geen antwoord kreeg , gooide hij water onder de kier van de deur, en omdat we op de grond sliepen, moesten we zonder uitsel opstaan. Zelfs zo, werden onze bedden af en toe nat.
De Meester verloor wat haar, aan de voorkant van zij hoofd, vanwege buitensporige hitte in zijn lichaam, en enkele plekken van zijn haar en baard werden grijs. Hij wilde niet lang leven, om een oude man te worden. Hij zei , “Ik wil niet horen dat mensen zeggen , dat daar is een” oude monnik in Rasmani’s tempeltuin. “ “Zeg dat niet. ‘ antwoordde de Moeder . “Je bent niet oud . Denk je dat je oud genoeg bent om deze wereld te verlaten? Bovendien, als je hier leeft als een oude monnik , zullen mensen zeggen, “een wijze monnik leeft in Rasmani’s Kali tempel. “ De Meester antwoordde: “Poeh! Wie gaat mij een wijze monnik noemen? Nonchelant , Ik kan het niet verdragen, als wie dan ook me een oude makker noemt. “ Na een korte periode van getrouwd zijn werd ik weduwe en ging terug naar mijn vaders huis. Ik was toen een mooi jong meisje . Op een dag zag de Meester me: “Doe je verplichtingen en oefen religie in huis. Reis niet alleen naar heilige plaatsen. Wie weet wie je kwaad kan doen? Leef met je tante. Leven in de wereld is niet veilig. “
Wanneer de Meester in zijn dorp was , zat hij iedere avond voor het huis van zijn ouders, naar de mensen te kijken, als zij door de straat liepen. Alle vrouwen moesten langs deze weg om water uit de tank te halen. Zij kwamen met hun kruiken, en als zij hem zagen bij de deur, gingen zij in de kleine tuin tegenover hem zitten, met hun waterkruiken naast zich , en vergaten alles, in de vreugde van hem te horen praten of zingen van God. Uit zorgzaamheid dat zij hun verplichtingen zouden nalaten, vroeg hij naar hen. Een meisje zei: “Ik heb een koe. Toen ik hoorde dat je zou komen, sneed ik genoeg stro voor een maand en vulde mijn kamer ermee. “ Aan een ander zei hij : “Hoe gaat het met je baby? “ öh ! vergeten,” riep zij uit . “Ik liet het achter bij een van de buren.” Ze had meer dan een mile gelopen om naar hem te komen en hem te zien.
[Wordt vervolgd.]
Mary Saaleman
is de bijdragende redacteur van deze pagina
Elke maand brengt ze de nectar van het glorieuze leven van Sri Ramakrishna.
Ramakrishna zoals we Hem is een geweldig boek,