Jayrambati Series -7
THE TALE OF BANGLES
Kshirodabala Roy was an young disciple of Mother Sri Sarada Devi. She had seen tragedies in her life even as a young girl. She had become widowed at a young age and had left her native, Sylhet, to live in Calcutta. She received spiritual initiation from Mother and was a dear “daughter” of Mother’s. Kshirodabala writes: ‘Once I went to my native place and while returning, I brought a pair of conch bangles for Radharani. But when I tried to put them on her wrists, I found that they were too small. Radhu couldn’t wear them at all, and she broke into tears. It brought tears to my eyes too. I thought: With so much hope I brought them, but Radhu can’t wear them. Nalini-Didi, Sarala-Didi, Radhu and I were discussing the matter quietly, when the Mother, who was then in the shrine room, called Radhu and said, “All of you come here.” When we went to her, she asked, “What’s the matter?’ Radhu said weeping, “This sister has brought for me such a beautiful pair of conch bangles, but I am unable to wear them; they are too small.” Instantly the Mother said, “What do you say! My daughter has brought the conch bangles, and they do not fit you! You should have come to me first. Come; let me see why they don’t fit.” Saying this, the Mother put them on Radhu’s wrists in five minutes. This made us all surprised. Radhu, her eyes still brimming with tears, now broke into a smile.
The Mother said to her, “Now you have a beautiful pair of conch bangles. Go and offer Pranams to the Master, to me and also to my daughter.” As she uttered this, I felt my heart palpitating. I thought, “Mother has never asked me about the locality of my home, my caste or my relatives.” I said, “Mother, I belong to the Kayastha caste. Why should Radhu offer salutations to me?” The Mother bit her tongue and said, “Don’t say this. Don’t I know whether you are a Brahmana or a Kayastha woman? You have stayed here so long — are you a Kayastha, still?” Saying this, she told Radhu, “Go and salute your elder sister.” Immediately Radhu offered Pranam to Sri Ramakrishna, to the Holy Mother and then to me. I returned her salutation. The Mother laughed heartily and said, “So, you returned the salutation?” But the situation made me feel uncomfortable and so I remained speechless.
De Verhaal van Armbanden
Kshirodabala Roy was een jonge leerling van moeder Sri Sarada Devi. Zelfs als jong meisje had ze tragedies in haar leven meegemaakt. Ze was op jonge leeftijd weduwe geworden en had haar geboorteland Sylhet achtergelaten om in Calcutta te gaan wonen. Ze ontving spirituele initiatie van Moeder en was een lieve “dochter” van Moeder Sarada Devi. Kshirodabala schrijft: ‘Ik ging eens naar mijn geboorteplaats en toen ik terugkeerde, bracht ik een paar schelp-armbanden voor Radharani. Maar toen ik ze om haar polsen probeerde te doen, merkte ik dat ze te klein waren. Radhu kon ze helemaal niet dragen en ze barstte in tranen uit. Het bracht ook tranen in mijn ogen. Ik dacht: met zoveel hoop heb ik ze meegenomen, maar Radhu kan ze niet dragen. Nalini-Didi, Sarala-Didi, Radhu en ik bespraken de kwestie rustig, toen de moeder, die toen in de heiligdomkamer was, Radhu belde en zei: “Jullie komen allemaal hier.” Toen we naar haar toe gingen, vroeg ze: ‘Wat is er aan de hand?’ Radhu zei huilend: ‘Deze zuster heeft zo’n mooi paar schelphoorns voor me meegebracht, maar ik kan ze niet dragen; ze zijn te klein. ‘Onmiddellijk zei de moeder:’ Wat zeg je ervan! Mijn dochter heeft de schelp-armbanden meegebracht, en ze passen niet bij jou! Je had eerst naar mij moeten komen. Komen; laat me eens zien waarom ze niet passen. ‘Dit gezegd hebbende, legde de moeder ze binnen vijf minuten om Radhu’s polsen. Dit maakte ons allemaal verrast. Radhu, haar ogen nog steeds vol tranen, brak nu in een glimlach.
De Moeder zei tegen haar: “Nu heb je een prachtig paar schelp-armbanden. Ga Pranams aanbieden aan de Meester, aan mij en ook aan mijn dochter.” Terwijl ze dit zei, voelde ik mijn hart kloppen. Ik dacht: “Moeder heeft me nooit gevraagd naar de plaats van mijn huis, mijn kaste of mijn familieleden.” Ik zei: “Moeder, ik behoor tot de Kayastha-kaste. Waarom zou Radhu Pranam voor mij maken?” De Moeder beet op haar tong en zei: ‘Zeg dit niet. Ik weet niet of je een Brahmana of een Kayastha-vrouw bent? Je bent hier zo lang gebleven – ben je nog steeds een Kayastha?’ Terwijl ze dit zei, zei ze tegen Radhu: ‘Ga je oudere zus groeten.’ Onmiddellijk bracht Radhu Pranam naar Sri Ramakrishna, naar de Heilige Moeder en vervolgens naar mij. Ik beantwoordde haar aanhef. De moeder lachte hartelijk en zei: ‘Dus je hebt de groet beantwoord?’ Maar de situatie gaf me een ongemakkelijk gevoel en dus bleef ik sprakeloos.