Seeking
What’s Love?
Corné van Nijhuis
Sometimes there are those terms that you use very easily and don’t really think about what they mean in a deeper sense. And every now and then something triggers that makes you suddenly think ….. well, what is it actually? For example, I read a review about a somewhat dated film entitled “Everything is Love”. Then I thought, what is it, love? And of course that title has its meaning for that film, but what exactly is love?
The ‘Dikke van Dale’ is simple: warm affection between people or sincere and warm interest in something. But then again, that’s just another word: affection/interest. Indirectly, however, it already gives a little more depth, because apparently it is something between two people or a person and something else. But to understand the phenomenon itself even better, it is useful to know where love comes from and what it is for. But again De Dikke van Dale does not provide any insight into this and we will have to choose a different approach.
If you take a quick look at Wikipedia, it says: love is deep acceptance of and affection for, good disposition or devotion to another, oneself, an animal, thing or object or a certain act. But even that doesn’t really get you any further than understanding what it means, but what it IS it gives little meaning to.
If we then try to develop more depth in its nature, by looking at what forms there are, then we come for example to a more psychological distinction such as: romantic love, affection, pity and attachment. If we explain this further, you can say that romantic love is mainly connected with sexuality or survival. Affection is associated with attractiveness or pleasure. Pity, on the other hand, is associated with guilt. Romantic love, affection, and pity all have something transactional about them. There is reciprocity in it, something that advances both in their own way in the worldly life of fear and pleasure. A specific expression of such love is often (not always) the so-called ‘love for God’ that is central in many religions: a conditional love. Thou shalt …. otherwise you will be punished. If you do as prescribed, you will be fine with death.
However, in addition to these transactional forms of love, there is love in the form of what I call ‘attachment’, love without an intended reciprocity, unconditional, the pure sense of belonging. Such love is the all-connecting factor in existence. That is why I would also like to call this ‘true love’.
So when we talk about love, in my view there is on the one hand love that focuses on the needs of oneself and possibly also those of another (romantic love, affection and pity). This kind of love requires hard work for those who strive for it and, if necessary, making sacrifices for it. On the other hand, if there are no underlying needs leading, then love can be there unconditionally (from attachment), this is ‘true love’. To really experience this, however, it is necessary that you have completely renounced all the needs that you know out of fear or pleasure. Or if the ego – the cause of all fear, pleasure and bondage – disappears, then love in the form of attachment can become a living resource that no longer requires effort, but is self-evident and natural.
Meaning in a spiritual sense
In a spiritual sense, I regard love, in all its manifestations, as the all-reunifying principle in existence. I will try to explain this from my view of reality.
“For I have taken form, but I am still one.”
(Ashtavakra Gita)
My view of relative existence, everyday reality, is based on the idea that everything has emerged from the Absolute – call it God or the cosmic consciousness – for the purpose of manifesting the potential contained therein. In other words, the daily dualistic reality is a manifestation of the non-dual Absolute. The principle that holds the dualistic (worldly) reality together is in my view love, in all its manifestations. And once a fraction of the manifestation, such as the Jiva or human soul, realizes its full spiritual potential, it is reunited with its source. That is what we call enlightenment, moksha, nirvana etcetera. The duality falls away and the non-duality remains: everything is one. However, for that man (Jiva) will have to let his ego drop. Only then can the Jiva come to full repayment of its karmic debts and become aware of its essence: the cosmic consciousness – ‘Thou art That’.
“The biggest ego trip going is trying to get rid of your ego.
And the joke of it all is that your ego doesn’t exist.”
(Alan Watts)
For me, love is the all-underlying connecting factor in worldly existence. We have to take this figuratively as well as literally. It brings people together (affection), it keeps us alive (sexuality), it keeps us alive (pity) and… it finally makes everything one (attachment).
In a spiritual sense, then, love to me is the reuniting cosmic principle in existence: the power that will lead every being back from its earthly experience to its cosmic origin.
I hope I was able to inspire you to live from love.
Wat is Liefde?
Corné van Nijhuis
“The one who became many will become one again.”
Soms zijn er van die begrippen die je heel gemakkelijk gebruikt en er eigenlijk niet bij stilstaat wat het in diepere betekenis er van is. En af en toe triggert er dan iets waardoor je opeens denkt ….. tja, wat is het eigenlijk? Zo las ik een recensie over een wat gedateerde film met als titel “Alles is liefde”. Toen dacht ik, wat is het eigenlijk, liefde? En natuurlijk heeft die titel zijn betekenis voor die film, maar wat is nu eigenlijk liefde?
De ‘Dikke van Dale’ is simpel: warme genegenheid tussen mensen of oprechte en warme belangstelling voor iets. Maar ja, dat is slechts een ander woord: genegenheid/belangstelling. Indirect geeft het echter al wel iets meer diepgang, omdat het blijkbaar iets is tussen twee mensen of een mens en iets anders. Maar om het fenomeen an sich nog beter te begrijpen, is het zinvol te weten waar liefde vandaan komt en waar het toe dient. Maar daar geeft De Dikke van Dale weer geen inzicht in en zullen we een andere insteek moeten kiezen.
Als je dan even snel Wikipedia er op naslaat staat daar: liefde is diepe acceptatie van en genegenheid voor, welgezindheid tot of toewijding voor een ander, zichzelf, een dier, zaak of voorwerp of een bepaalde handeling. Maar ook daar kom je niet echt verder mee dan begrijpen wat er mee wordt bedoeld, maar wat het IS daar geeft het weinig inhoud aan.
Als we vervolgens wel proberen meer diepgang te ontwikkelen in de aard er van, door te kijken welke vormen er zijn, dan komen we bijvoorbeeld tot een meer psychologische onderscheid zoals: romantische liefde, affectie, medelijden en gehechtheid. Als we dat verder duiden dan kan je zeggen dat romantische liefde vooral verbonden is met seksualiteit ofwel overleving. Affectie is verbonden met aantrekkelijkheid ofwel met genot. Medelijden daarentegen is verbonden met schuldgevoel. Romantische liefde, affectie en medelijden hebben alledrie dus iets transactioneels. Er zit wederkerigheid in, iets wat beiden, op zijn manier in het wereldse leven van angst en genot, verder brengt. Een specifieke uiting van dergelijke liefde is veelal (niet altijd) de zogenaamde ‘liefde voor God’ die in vele religies centraal staat: een voorwaardelijke liefde. Gij zult …. anders wordt u gestraft. Als je doet zoals voorgeschreven dan komt het goed met de dood.
Naast deze transactionele vormen van liefde is er echter liefde in de vorm van wat ik noem ‘gehechtheid’, liefde zonder een beoogde wederkerigheid, onvoorwaardelijk, het pure gevoel van verbondenheid. Dergelijke liefde is de alles-verbindende factor in het bestaan. Ik zou dit daarom ook ‘ware liefde’ willen noemen.
Als we dus over liefde spreken is er in mijn opvatting enerzijds liefde die zich richt op de behoeften van jezelf en mogelijk ook die van een ander (romantische liefde, affectie en medelijden). Dit soort liefde vraagt hard werken voor hen die daarnaar streven en zonodig tot het brengen van offers daarvoor. Anderzijds, indien er geen onderliggende behoeften leidend zijn, dan kan liefde er onvoorwaardelijk zijn (vanuit gehechtheid), dit is ‘ware liefde’. Om dit werkelijk te ervaren is het echter noodzakelijk dat je volledig afstand hebt gedaan van alle behoeften die je kent vanuit angst of genot. Ofwel als het ego – de oorzaak van alle angst, genot en gebondenheid – verdwijnt, dan kan liefde in de vorm van gehechtheid een levende bron worden die geen inspanning meer vergt, maar die vanzelfsprekend en natuurlijk is.
Betekenis in spirituele zin
In spirituele zin beschouw ik liefde, in al zijn verschijningsvormen, als het alles herenigende principe in het bestaan. Ik zal dit proberen toe te lichten vanuit mijn werkelijkheidsbeeld.
“For I have taken form, but I am still one.”
(Ashtavakra Gita)
Mijn visie op het relatieve bestaan, de dagelijkse werkelijkheid, is gebaseerd op het idee dat alles uit het Absolute – noem het God of het kosmisch bewustzijn – is voortgekomen, met het doel het daarin gelegen potentieel te manifesteren. Anders gezegd: de dagelijkse dualistische werkelijkheid is een manifestatie van het non-duale Absolute. Het principe dat de dualistische (wereldlijke) werkelijkheid bij elkaar houdt is in mijn visie liefde, in al zijn verschijningsvormen. En zodra een fractie van de manifestatie, zoals de Jiva of menselijke ziel, zijn volledige spirituele potentieel realiseert, is het herenigd met zijn bron. Dat is wat we noemen verlichting, moksha, nirvana etcetera. De dualiteit valt weg en de non-dualiteit resteert: alles is een. Daarvoor zal de mens (Jiva) echter zijn ego moeten laten afvallen. Alleen dan kan de Jiva tot volledige inlossing van zijn karmische schulden komen en bewust worden van zijn essentie: het kosmisch bewustzijn -‘Thou art That’.
“The biggest ego trip going is trying to get rid of your ego.
And the joke of it all is that your ego doesn’t exist.”
(Alan Watts)
Liefde is voor mij de alles-onderliggende verbindende factor in het wereldse bestaan. Dit moeten we figuurlijk maar ook letterlijk nemen. Het brengt mensen bij elkaar (affectie), het zorgt ervoor dat we blijven bestaan (sexualiteit), het houdt ons in leven (medelijden) en …… het maakt uiteindelijk alles tot één (gehechtheid).
In spirituele zin is liefde voor mij dus het herenigende kosmische principe in het bestaan: de kracht die ieder wezen terug zal leiden vanuit zijn aardse ervaring tot zijn kosmische oorsprong.
Ik hoop je te hebben kunnen inspireren om vanuit liefde te leven.
Good vibes!
Corné van Nijhuis
About the Author
Corné van Nijhuis
Mr Corne van Nijhuis is a scholar, deeply involved in the scientific study of philosophy and spirituality. Having been successful in his field, Mr Corne van Nijhuis has dedicated his time to the study and practice of Vedanta. Readiness to help always, a seeking mind, are some of his outstanding qualities. He has been a regular contributor to this magazine.
