Girish Chandra
Moeder Sri Sarada Devi reisde vroeger tussen Kolkata en Jayrambati, haar geboortedorp. Op een dag vertrok ze van Kolkata naar Jayrambati. Girish Chandra kwam haar gedag zeggen. Hij zei geen woord en riep met een ernstig gezicht Yogananda en ging rechtstreeks naar de Heilige Moeder. We volgden hem allemaal. Vol emotie en diepe eerbied wierp hij zich neer aan de voeten van Moeder en zei met gevouwen handen: “Moeder, als ik bij u kom, voel ik me als een klein kind dat bij zijn eigen moeder komt. Als ik een volwassen zoon was geweest, zou ik mijn moeder hebben gediend. Maar het tegenovergestelde is waar. U dient ons en wij dienen u niet. U gaat naar Jayrambati om de mensen te dienen, zelfs door eten te koken voor anderen in die dorpskeuken. Hoe kan ik u dienen, en wat weet ik over dienstbaarheid aan de Goddelijke Moeder?”
Girish Chandra’s stem was verstikt en zijn hele gezicht was rood van emotie. Hij zei: “Moeder, u kent onze gedachten, die wij zelf niet kennen. We kunnen niet naar u toe komen. Het is door uw genade en vriendelijkheid dat u hier komt om uw kinderen te zien. Wanneer u hierheen wilt komen, aarzel dan alstublieft geen moment. Wij, uw kinderen, zullen altijd blij zijn onze Moeder te zien en zullen het als een voorrecht beschouwen u alle diensten te verlenen die u ons genadig toestaat.”
Girish richtte zich vervolgens tot ons, die achter hem stonden: “Het is moeilijk voor mensen te geloven dat God kan incarneren in een menselijke vorm zoals wij. Beseffen jullie wel dat jullie voor de Moeder van het Universum staan in de vorm van een dorpsvrouw? Kunnen jullie je voorstellen dat de Goddelijke Moeder allerlei huishoudelijk werk doet en sociale plichten vervult zoals elke gewone vrouw? Toch is zij de Moeder van het Universum – maha maya, maha shakti – die op aarde verschijnt voor de redding van alle schepselen en tegelijkertijd het ideaal van waar moederschap belichaamt.”