How to Deal with Your Emotions?

Learning to Feel your Emotions

Francis van Schaik

Website: www.kindercoaching-ikben.nl

The experiences we have in our lives also include negative experiences with painful emotions such as sadness and anger. We all have our negative experiences, because that is part of life, we learn from that. If everything were perfect, there’s nothing to learn, right?
Through the conversations I have about this with my children, young people in practice and at school or people I meet, I know that it is important what you do with those emotions. But I know this mainly from my own experience in dealing with sadness and anger. Because certain emotions can be so painful, you often don’t want to feel them. And in order not to feel them, we have all kinds of survival strategies.

Originally our instinctive reactions to danger and pain were: Fight, Flight or Freeze, but today these reactions have been transformed into a modern jacket to distract us from that painful feeling:

Looking for a lot of entertainment outside of home and always wanting to be in the company of others. (To flee)
Very hard work. Everything has to be done by yourself and therefore react quickly angry. (Fight)
Eating away your feelings under the guise of fun. Or in the worst case a drink or drug addiction. (To flee)
Wanting to do anything for everyone to be liked. (please)
Denying that the feeling is there, avoiding situations, physically blocking. (To freeze)

You are then unconsciously trying to suppress the feeling instead of letting it be. With this way of distraction (survival), you fool yourself into thinking it makes you happy, but in reality you often feel listless, tired, stressed, even more angry or sad. Because you don’t want to feel, it converts into even more stress that stores in your body. This can manifest itself in fear of failure, gloomy feelings or that your body will become ill at some point.

That experience opened my eyes. Among other things, I started with yoga to learn to feel conscious again. What I subconsciously thought so normal as a child, and later actually also; “I’ll sit down and wait for it to pass”, I had lost a period of my life.
By feeling your emotions and acknowledging that they are there, you let go. Not wanting anything with it, feeling them alone and letting them be. You will discover, by sitting quietly and breathing for a moment, that your emotions disappear in that moment just as they came.

That does not mean that it feels nice to feel that painful feeling, but you do give your feeling the space with this and through that space of being allowed to be, you go through it and they disappear again. It sounds so simple and it is, only we lost it.

A young child, as everyone has been, does this very naturally. He feels the painful emotion, expresses it by, for example, crying or screaming, releases it and continues playing. But gradually this natural way of feeling is unlearned by the people in our environment, because they too have learned it that way from the people in their environment and the society in which we live. By learning to feel yourself again, you also pass this on to your environment or possibly later to your child(ren) and you can break through patterns. You are always an example for everyone.

So if you’re feeling sad or angry don’t try to avoid it by looking for distractions, but take the time to feel like you did as a child. This (yoga) exercise can help you with that:

Go to a place where you can relax for a while. Sit down how it feels good and close your eyes or focus on a point.

Then you feel nothing more. You take a deep breath in and out and then you breathe in slowly.

Go through your body in your mind, what do you feel and where do you feel it. You observe this feeling and you just let it be without analyzing it.

You breathe in slowly and deeply. All thoughts that arise you let be there and you do not go into them. You continue to breathe calmly and deeply.

Let everything be there, there will be tears, that’s good, feel your anger and if you want to express it (just scream), that’s fine too.

Only feeling and breathing, not finding anything about it or wanting to know the cause.

After sitting like this for a few minutes or more, open your eyes and see if you feel any difference from how you started. Feeling alone again and letting it go.

There is no right or wrong, everything is right

By practicing daily in feeling your emotions instead of running away from them in any way, you learn to recognize the feeling. You will find that you are no longer afraid of your feelings, because you recognize that they are there. That nothing happens when you feel them, but that they disappear because they are allowed to be there.

Francis van Schaik

---

Leren voelen van je emoties

Francis van Schaik

Bij de ervaringen die we opdoen in ons leven horen ook negatieve ervaringen met pijnlijke emoties zoals verdriet en boosheid. We hebben allemaal onze negatieve ervaringen, want dat hoort nu eenmaal bij het leven, daar leren we van. Als alles perfect zou zijn, is er niets te leren, toch?
Door de gesprekken die ik hierover heb met mijn kinderen, jongeren in de praktijk en op school of mensen die ik ontmoet, weet ik dat het belangrijk is wat je doet met die emoties. Maar ik weet het vooral door mijn eigen ervaring in omgaan met verdriet en boosheid. Omdat bepaalde emoties zo pijnlijk kunnen zijn wil je ze vaak liever niet voelen. En om ze niet te voelen hebben we allerlei overlevingsstrategieën.

Van oorsprong zijn onze instinctieve reacties op gevaar en pijn: Vechten, Vluchten of Bevriezen, maar tegenwoordig zijn deze reacties omgezet naar een modern jasje om ons af te leiden van dat pijnlijke gevoel:

• Veel vertier buiten huis zoeken en steeds in gezelschap van anderen willen zijn. (Vluchten)
• Heel hard werken, van alles moeten van jezelf en daardoor snel boos reageren. (Vechten)
• Het weg-eten van je gevoel onder het mom van gezelligheid. Of in het ergste geval een drank- of drugsverslaving. (Vluchten)
• Alles voor iedereen willen doen om aardig gevonden te worden. (Pleasen)
• Ontkennen dat het gevoel er is, situaties vermijden, lichamelijk blokkeren. (Bevriezen)

Je bent dan onbewust bezig om het gevoel te onderdrukken in plaats van het te laten zijn. Met deze manier van afleiding (overleven), houd je jezelf voor de gek door te denken dat het je blij en gelukkig maakt, maar in werkelijkheid voel je je vaak lusteloos, moe, gestrest, nog bozer of verdrietiger. Doordat je niet wilt voelen zet het zich om in nog meer stress dat zich opslaat in je lichaam. Dit kan zich uiten in faalangst, sombere gevoelens of dat je lichaam op een gegeven moment ziek wordt.

Die ervaring opende mijn ogen. Ik begon onder andere met yoga om weer opnieuw bewust te leren voelen. Wat ik als kind, en later eigenlijk ook nog, onbewust zo gewoon vond; “ik ga even zitten en wacht tot het over gaat”, was ik een periode van mijn leven kwijtgeraakt.
Door je emoties te voelen en te erkennen dat ze er zijn, laat je los. Er niets mee willen, ze alleen te voelen en ze te laten zijn. Je zal ontdekken, door even rustig te zitten en te ademen, je emoties op dat moment net zo verdwijnen als dat ze zijn gekomen.

Dat wil niet zeggen dat het fijn voelt om dat pijnlijke gevoel te voelen, maar je geeft je gevoel hiermee wel de ruimte en door die ruimte van het mogen zijn, ga je erdoorheen en verdwijnen ze weer. Het klinkt zo simpel en dat is het ook, alleen zijn we het kwijtgeraakt.

Een jong kind, zoals iedereen zelf ook is geweest, doet dat heel natuurlijk. Die voelt de pijnlijke emotie, uit dat door bijvoorbeeld te huilen of te schreeuwen, laat het weer los en gaat verder met spelen. Maar gaandeweg wordt deze natuurlijke manier van voelen ons afgeleerd door de mensen in onze omgeving, omdat ook zij dat zo hebben geleerd van de mensen uit hun omgeving en de maatschappij waarin we leven. Door jezelf weer te leren voelen, geef je dat ook door aan jouw omgeving of eventueel later aan je kind(eren) en kun je patronen doorbreken. Je bent namelijk altijd een voorbeeld voor iedereen .

Dus als je je verdrietig of boos voelt probeer het dan niet uit de weg te gaan door afleiding te zoeken, maar neem de tijd om te voelen zoals je dat als kind ook deed. Deze (yoga) oefening kan je daarbij helpen:

Ga naar een plekje waar je je even rustig kunt terugtrekken. Ga zitten hoe het fijn voelt en sluit je ogen of richt je blik op een punt.

Dan voel je en meer niet. Je ademt even diep in en uit en daarna adem je rustig door.

Ga in gedachten je lichaam door, wat voel je en waar voel je het. Je observeert dit gevoel en je laat het er gewoon zijn zonder het te analyseren.

Je ademt rustig in en diep uit. Alle gedachten die opkomen laat je er zijn en je gaat er niet op in. Je blijft rustig en diep ademen.

Laat alles er zijn, komen er tranen is dat goed, voel je woede en wil je die uiten (even schreeuwen) is dat ook goed.

Alleen voelen en ademen, er niet iets van vinden of de oorzaak willen weten.

Als je zo, een paar minuten of langer, hebt gezeten open je je ogen en voel je of je verschil voelt met hoe je begon. Weer alleen voelen en het laten.

Er is geen goed of fout, alles is goed

Door dagelijks te oefenen in voelen van je emoties in plaats van ervoor weg te lopen op welke manier dan ook, leer je het gevoel herkennen.  Je zal merken dat je niet meer bang wordt van je gevoelens, omdat je erkent dat ze er zijn. Dat er niets gebeurt als je ze voelt, maar dat ze juist verdwijnen omdat ze er mogen zijn.

Liefs Francis