Hoe was Saradanandaji Opgeleid

SRI RAMAKRISHNA’S TRAININGS METHODE

Hoewel we geluk hadden de Meester pas zeer recent te ontmoeten, voelden we ons vanaf de eerste dag enorm aangetrokken tot zijn fascinerende leringen. De reden daarvoor begrepen we toen natuurlijk niet. Nu beseffen we hoe uniek zijn manier van lesgeven was.

Er was geen parade van geleerdheid, geen winkelen in logica, geen festoen van mooie zinnen noch was er enige bestudeerde kunstmatigheid in het gebruik van woorden —-of om diepe gedachten te verdoezelen door heel weinig woorden te gebruiken , zoals werd gedaan door Indiase schrijvers van filosofische aforismen ( dwz de Sutraliteratuur) . We kunnen niet zeggen of de Meester, die was de belichaming van de ideeen die hij uitte, enige aandacht schonk aan de taal die hij gebruikte. Maar wie hem ook maar een keer heeft horen spreken, moet hebben opgemerkt hoe hij foto na foto voor zich hield getekend uit gebeurtenissen uit het dagelijkse leven, uit de dingen en ervaringen die het publiek waarschijnlijk kende, om deze ideeen in hun geest vast te leggen. Ook werden de toehoorders bevrijd van twijfel en waren volledig overtuigd van de waarheid van zijn woorden, alsof ze het voor hun ogen zagen opgevoerd.

Bij de vraag hoe deze foto’s onmiddelijk in zijn geest konden komen wijzen we erop dat de oorzaak ligt in zijn buitengewone geheugen, zijn geweldig begrip, zijn scherpe observatievermogen en zijn unieke tegenwoordigheid van geest. Maar de Meester zei altijd dat de genade van de Goddelijke Moeder de enige oorzaak was. Hij zei altijd: ” Moeder zit in het hart van hem die volledig van haar afhankelijk is, en ze laat hem alles zeggen wat hij te zeggen heeft door het hem door onmiskenbare tekens te laten zien.

Moeder houdt zijn geest gevuld met een voorraad kennis die ze voortdurend levert vanuit haar nooit aflatende voorraad wijsheid, telkens wanneer deze te kort lijkt te komen. Zo raakt het nooit uitgeput, hoeveel hij er ook van uitgeeft. Toen hij dat feit op een dag uitlegde, noemde hij de volgende gebeurtenis.

Er was een magazijn van de regering ten noorden van de Kali-tempel in Dakshineswar, waar enkele Sikh soldaten woonden om het te bewaken. Ze waren allen toegewijd aan de Meester en soms namen ze hem mee naar hun vertrekken en lieten hem hun twijfels over verschillende religieuze zaken wegnemen en de Meester zei:” Op een dag vroegen ze: ” Hoe moet een persoon in de wereld leven zodat hij God kan realiseren?”  Ik zag onmiddelijk voor mijn ogen een afbeelding van een schilmachine. Rijst werd gepeld en een persoon duwde voorzichtig de rijst in de vijzel waar de stamper viel. Zodra ik het zag, realiseerde ik me dat Moeder me uitlegde dat je zo voorzichtig in de wereld moet leven. Net zoals de persoon die bij de vijzel zit en de rijst duwt is altijd voorzichtig dat de stamper niet op zijn hand valr, dus een persoon die zich bezighoudt met wereldse activiteiten moet er altijd voor zorgen dat hij niet verstrikt raakt, door zich ervan bewust te zijn dat de wereldse zaken niet van hem zijn, en kan zo ontsnappen zonder gekwetst en verloren te raken.

Zodra ik de foto van de schilmachine zag, bracht Moeder dit idee in mijn gedachten en ik vertelde het toen aan de soldaten. Zij waren erg blij om het te horen. Zulke afbeeldingen kwamen voor mij als ik met mensen praat. ”

Een ander kenmerk werd waargenomen in de lesmethode van de Meester. Hij bracht de vraagsteller nooit in verwarring door onnodige woorden te spreken. Hij onderscheidde zorgvuldig het onderwerp en het doel van de vraag van de persoon en beantwoordde deze vervolgens in een paar beslissende zinnen. Bovendien, zou de Meester om die persoon te overtuigen, op de bovengenoemde manier illustraties presenteren. Zijn ” statement van conclusie” was het speciale kenmerk van zijn methode van lesgeven. Hij zou als antwoord alleen dat noemen waarvan hij diep in zijn hart wist dat het waar was. Hij zou niet zeggen dat er geen andere oplossing van het probleem mogelijk was. Niet te min zou die indruk stevig in de geest van de toehoorders worden geprent vanwege de diepgewortelde overtuiging van de Meester en de nadruk die hij op zijn uitdrukkingen legde. Als een persoon op grond van opleiding en indrukken uit het verleden tegengestelde redenen en argumenten naar voren zou brengen en zijn conclusies waarvan de Meester uit ervaring wist dat ze waar waren, niet zou ervaarden, zou de Meester het onderwerp beeindigen door te zeggen: ” Ik heb wat dan ook gezegd wat in mijn gedachten kwam. Neem nu wat je wilt en gooi de kop en de staart weg. ” Zo probeerde hij nooit iemands begrip te verstoren, door zijn vrijheid te belemmeren. Dacht hij dat de toehoorder de ware oplossing van het besproken onderwerp pas zou aanvaarden als hij door de wil van God een hogere mentale toestand had bereikt? Het lijkt zo. Nogmaals, de Meester stopte daar niet, maar versterkte zijn uitspraken, door ze af te wisselen met liederen gecomponeerd door bekende heiligen, en soms door voorbeelden uit de Geschriften te benoemen. Onnodig te zeggen dat het de twijfels van de onderzoeker over de conclusie van de waarheid zou wegnemen, en overtuigd zijnde, zou hij zijn leven dienovereenkomstig gaan vormen.

verzameld van ‘Meester toen we hem zagen’

presenteert door

Mary Saaleman