Idees
De onvermijdelijkheid van oorlog
Sri Krishna deed zijn uiterste best om het conflict te stoppen. De hoeveelheid werk die hij in die dagen verzette was onvoorstelbaar. Hij ging helemaal alleen naar het vijandelijke land. Het was gevaarlijk, maar Krishna deed het. Hij betrad het vijandelijke hof helemaal alleen en probeerde de wrede, machtsbeluste monsters van de oorlog af te brengen. Maar de spottende en spottende monsters lachten hem uit. Ze waren er niet eens klaar voor om vijf dorpen af te staan aan de Pandava’s, de rechtmatige eigenaren van het land. De monsters verdreven Krishna praktisch. Dit was een van de meest gedurfde ondernemingen in de menselijke geschiedenis: of het nu een mens of een incarnatie was, helemaal alleen het vijandelijke gebied bezoeken om vrede te bespreken was buitengewoon. Na deze mislukte poging om vrede te stichten, probeerde Sri Krishna andere methoden. Hij sprak met Karna, de leider van het vijandelijke leger. Krishna onthulde dat Karna in feite een van de Pandava’s was. Karna was geschokt toen hij hoorde dat hij een vijand van zijn eigen broeders in het vijandelijke land leefde en diende. Maar toch had hij de dwaze trots en arrogantie om Krishna’s oproep tot vrede af te wijzen. Ego is een vreselijk iets. Net zoals het woord ‘religie’ enorm veel bloedvergieten in de wereld heeft veroorzaakt, heeft ego talloze, echt talloze, doden en rampen in de wereld veroorzaakt. Karna was trots op zijn capaciteiten. Dus zei hij: “Oké, aangezien je me het geheim hebt onthuld dat ik een van de broeders was tegen wie ik moet vechten, zal ik slechts één pandava doden.” Alles mislukte en de oorlog begon.
Is oorlog slecht? Een tegenvraag zou zijn: is een operatie goed of slecht? Er is veel bloedvergieten, snijwonden, sterfgevallen door virussen en bacteriën. Maar soms is dat de enige oplossing om de hele persoonlijkheid te genezen en te helen. Net als oorlogen. Deze wereld is dualistisch. Er zijn hier altijd goden en demonen. Wie zijn de demonen? Iedereen wiens levensfilosofie het lichaam is en wiens doel de lusten van het lichaam zijn, is een demon. Een demon, of rakshasa, denkt alleen aan zijn of haar lichaam en de lusten ervan, hier of elders. Zelfs als deze demonen sterven en naar de hemel gaan, zullen ze lichamelijke lusten hebben. Dat is hun idee. God is voor hen slechts een gever van lichamelijk comfort en plezier. Het zogenaamde gebed dat deze demonen doen, is slechts een schijnvertoning of een show van fysieke kracht en het doel is plezier. Ze hebben niets met spiritualiteit te maken. Deze demonen leiden beestachtige levens vol moord, haat, sluwheid, enz. en trainen hun nakomelingen hetzelfde. Toon ze liefde en genegenheid, en ze zullen hun haat beantwoorden en je overmeesteren. Deze demonen zouden dus af en toe machtig worden en geen enkel woord zou helpen. Je kunt beesten niet overtuigen door ze de Bijbel voor te lezen. Deva’s of goden zijn anders. Ze hebben morele principes, ze hebben God als hun middel en doel, vrijheid van lichaam, geest en ziel als hun enige doel en deugden, liefde, enz. als hun middel. Deva’s doen nooit kwaad, ze proberen iedereen te dienen. Dit is de geschiedenis van de mensheid. Er zijn dus oorlogen geweest. Geen enkele oorlog is goed, en toch moeten ze dat wel zijn om beesten te elimineren die geen logica, geen filosofie, geen verstandig woord begrijpen.
Yuddhyasva vigata-jvarah: vecht zonder angst! De Heer is met je wanneer je vecht voor dharma en een rechtvaardige zaak.
Moge Sri Ramakrishna ons allen leiden naar het allerhoogste Licht. Dit is het eeuwige gebed van ons allen.
Swami Sunirmalananda