Instructions
Swami Yatiswarananda
God is one, but His aspects are many. As it is impossible for us to worship Him in all His fullness and glory, we take up some aspect or other of the Lord. But even in order to approach Him through any of His personal aspects, as Shiva or Vishnu or the divine Power, we need the help of different symbols–material, verbal or mental–which may be taken up either singly or jointly. The symbol is not the Reality. It is only a means to remember the Lord through the association of ideas.
The new person in spiritual life may take the help of material symbols in the form of an image of a deity or a yantra (a geometrical fiture representing the ideal). As he advances, he may dispense with material help and make use of sound symbols to call up the divine idea. Advancing further, he may do away with both material and the sound symbols, and proceed with purely mental worship on the plane of thought, silently and quietly. And even this he can give up, when, at the very thought of the Divine, he is able to lose his little self, like a salt doll, in the infinite Ocean of existence, in which all distinctions between the worshipper and the Worshipped disappear completely.
Our vision is limited, and all that we see is coloured by this limitation. What we see is not light as it is, but only a reflection, and that also within a certain range. Our understanding is also circumscribed. We cannot realize the ultimate Reality directly. What we know, we know through the limiting adjuncts of our mind through the medium of what Shankaracharya calls kala desha and nimitta–time, space and causation. Every perception is coloured by the mind, its waves and images. In short, we are bound to the domain of symbols, which point to the Truth but at the same time hide it.
However, we must remember that there are symbols and symbols, the real ones and the false ones. The mirage has got the appearance of water, but it is a delusive phenomenon which has nothing to do with water, whereas, the wave may be recognized as a true symbol of the ocean, because it rises out of it, is in touch with it, and also gets merged in it. Like the ocean, it is made of the same substance, water.
Further there are lower and higher symbols. Letters of a word are the sound symbol of a name, which in turn is a symbol of the mental image, the image itself is a symbol of thinking process, and even thought becomes a symbol of the Reality which it tries to express, but can do so only in the above-mentioned indirect way. Between the Reality and its expression a number of symbolic processes intervene. This deep mystery was understood in India long, long ago. That is why various kinds of symbolic worship have been tolerated and cultivated in India. Illumined souls cut through all intervening media and penetrated deep into the very essence of Reality and left behind them footprints for less qualified aspirants to follow their trails.
Instructies
Swami Yatiswarananda
God is één, maar Zijn aspecten zijn talrijk. Omdat het voor ons onmogelijk is om Hem in al Zijn volheid en heerlijkheid te aanbidden, nemen we een of ander aspect van de Heer over. Maar zelfs om Hem te benaderen via een van Zijn persoonlijke aspecten, als Shiva of Vishnu of de goddelijke Kracht, hebben we de hulp nodig van verschillende symbolen – materieel, verbaal of mentaal – die afzonderlijk of gezamenlijk kunnen worden gebruikt. Het symbool is niet de Werkelijkheid. Het is alleen een middel om de Heer te gedenken door de associatie van ideeën.
De nieuwe persoon in het spirituele leven kan de hulp gebruiken van materiële symbolen in de vorm van een afbeelding van een godheid of een yantra (een geometrische vorm die het ideaal vertegenwoordigt). Naarmate hij vordert, kan hij afzien van materiële hulp en gebruik maken van geluidssymbolen om het goddelijke idee op te roepen. Als hij verder gaat, kan hij zowel de materiële als de geluidssymbolen afschaffen en in stilte en stilletjes doorgaan met puur mentale aanbidding op het gebied van het denken. En zelfs dit kan hij opgeven, wanneer hij bij de gedachte aan het goddelijke in staat is zijn kleine zelf te verliezen, als een zoutpop, in de oneindige oceaan van het bestaan, waarin alle verschillen tussen de aanbidder en de aanbedene verdwijnen volledig.
Onze visie is beperkt en alles wat we zien is gekleurd door deze beperking. Wat we zien is niet licht zoals het is, maar slechts een weerspiegeling, en dat ook nog binnen een bepaald bereik. Ons begrip is ook beperkt. We kunnen de ultieme Realiteit niet rechtstreeks realiseren. Wat we weten, weten we door de beperkende toevoegingen van onze geest door middel van wat Shankaracharya kala desha en nimitta noemt: tijd, ruimte en oorzakelijk verband. Elke waarneming wordt gekleurd door de geest, zijn golven en beelden. Kortom, we zijn gebonden aan het domein van symbolen, die naar de Waarheid wijzen maar deze tegelijkertijd verbergen.
We moeten echter niet vergeten dat er symbolen en symbolen zijn, de echte en de valse. De luchtspiegeling heeft het uiterlijk van water, maar het is een bedrieglijk fenomeen dat niets met water te maken heeft, terwijl de golf kan worden herkend als een echt symbool van de oceaan, omdat hij eruit opstijgt, ermee in contact staat , en wordt er ook in samengevoegd. Net als de oceaan is het gemaakt van dezelfde substantie, water.
Verder zijn er lagere en hogere symbolen. Letters van een woord zijn het klanksymbool van een naam, die op zijn beurt een symbool is van het mentale beeld, het beeld zelf is een symbool van het denkproces, en zelfs het denken wordt een symbool van de Werkelijkheid die het probeert uit te drukken, maar kan doe dit alleen op de bovengenoemde indirecte manier. Tussen de Werkelijkheid en haar uitdrukking treden een aantal symbolische processen op. Dit diepe mysterie werd lang, lang geleden in India begrepen. Daarom zijn er in India verschillende soorten symbolische aanbidding getolereerd en gecultiveerd. Verlichte zielen sneden door alle tussenliggende media en drongen diep door in de essentie van de Werkelijkheid en lieten voetafdrukken achter voor minder gekwalificeerde aspiranten om hun sporen te volgen.